3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
961
Okunma
zamanın saçları durgun
poyrazda unutulmuş çatallanan sesler
ve
düşlerin oyadan örtüsü
hasret
yağmur ipleriyle
kuşanıp zamansızlığı
tahtını süslemiş gökyüzü küreklerinin
sonra
varıp boyun bükmüş kabulsüzlüklere
inandırmış sezginin içsel içeriğini
bilinmezlik uzaklıkları
kaldırımlara yazılmış öykülerin
üstünü örtüyorken
ıslak
sırılsıklam
kendi hücrelerini yolcu ediyordu aşk
oysa
hayat
gümüş gözlerinin teniyle
süzülüyordu yürek kapılarına
biliyordu her gün
umutların içinde yürür
ve
yeni doğan bir bebek kadar
ellerinde taşır yepyeni kır mevsimi
....
5.0
100% (9)
Cevap Yaz