Doğduğumda çıplaktım
Ağlayarak merhaba dedim hayata
Ağırdı havası, içime acı doluyordu sanki,
Daha ilk günümde sevmemiştim dünyayı...

beyaz kurdeleli Zehra’larla başlamıştı ilkokul aşklarım,
mavi etekli Aysel’llerle lisede tanıştım.
Dicle’de feminist Arzu’larla karşılaştım...
İncindim....
erkek gibi ağladım,
çünkü ;
para denen bir kağıda satılmıştı duygularım....

hep ağlayarak başlamak gerekiyordu oysa,
hep bir serzeniş, ince bir çığlık...
ve bir türlü yakamdan düşüremediğim
şu kahrolası yalnızlık...

annem ağladığımda uzatıyordu memesini,
bir şeker için hıçkırıklara boğulana kadar ağlamasam
o an yüzümde hissderedim elinin tersini...
sevdiğim kız bile ancak ağladığımda dinliyordu beni..

şimdi mavi parmaklıklarıyla çevrili dünyada,
hayata müebbet hapisim...

ey Azrail;
söyle patronuna, istifa ediyorum yaşamaktan...
ya bir Anka’nın gagasında küle dönmeliyim...
ya da doğmadığım hayata..

dedim ya: daha ilk günümde sevmemiştim dünyayı."