Yüreğimde huysuz bir karadelik
Uyanıyor süreli mutluluk uykusundan
Neye ağlarsam yutuyor- Neye ağlarsam yutuyor
Bitmemiş cümlelerimi soğuruyor
Ne zaman koşsam içine çekiyor her şeyi
Başka bir zamana savuruyor midesindekileri
Başka bir yaşanmışlığa atıyor hazmettiklerini

Yüreğimde hırçın karadelik
Neyi duysam sağırlaştırıyor
Neyi görsem körleştiriyor
Dokunduğum her şeyi çeviriyor hüzne
Geçmişimi daha da geçmişe itekliyor
Öyle arsız bir delik
Kara kara bir delik
Delik deşik delilik


Kapkara bir delik bu yüreğimi tırmalayan
Kapkara harfler damlatıyor dilimin üstüne
Felçli cümleler kusuyorum sayfalara
Bana ait olmayan sancıların kölesi gibiyim
Her yanım trajedi kesiği
Sadece ezberlerim kaldı
Onlar da sırtıma dikişli


Öyle çılgın bir delik bu dibi kara
Her yerim simsiyah balçıkta
İçime içimde katlanıyorum
Mutsuz bir origami gibi
Nefsim bir ırmağın gölgesinde kayboluyor
Takatimse çoktan öldü
Kendi kazdığım ayrıntılarımda


Öyle simsiyah bir boşluktayım işte
Yüreğimin ışık görmeyen evreninde
Sözcükleri siyahımla dokurken yaşadım bunları
Bir varmış bir yokmuş defterimden artıklardı
Öyle ağır kanamalı bir yolculuktu
Her buhranımda beni kendi zanneden
Benim ikiz karadeliğim
Benim gözü kara
kapkara deliğim
gözü kara deliliğim…

Oktay Coşar