Bu yılda bir nefeste tükendi bahar,
Göz açıp kapamayla geldi sonbahar.
Art arda yakılan sigaranın katranıyla,
Ziftlendi en güzel anlar..

Mevsimle birlikte,
Duygularda aldı gün dönümünden payını.
Yine bir efkar sardı,
Bal köpüğü renkli hazanı.

Pusulasını yitirmiş,
Bir gemi var şimdi ufukta,
Bulmak için yitirdiği deniz fenerini,
Dolanıp duruyor şaşkınca,

Gözler bir tek noktaya mahkum,
Yaşıyor en koyu esareti..
Sessizlik çöreklenmiş yanı başına,
Dil suskun, sessiz,
Ürkek ve kimsesiz …

Ağaçlarda asılı kalan
Son yapraklardan biride,
Usulca bıraktı kendini kaldırımlara
Can çekişiyor..

Ve kır kahvesinde
Unutulmuş boş iskemle
Bir zamanlar tanıkken,
Muhteşem bahar aşklarına
O da şimdi yaşıyor
Yalnızlığı tüm hızıyla…

Hazanla birlikte kayboldu bütün hazlar.
Bahar akşamlarında solunan
Demli çay kokusu da yok artık etrafta.
Şimdi çaycının elindeki,
Askıda kaldı Sevdalar,
Demli çay yerine..
Bir bardak hüzün sunulur.


Var mı almak isteyen? ? ? ?


Ferah YILMAZ- Dağarcık / İzmit- 28.09.2007-17:30