Bir Yıldız, uzanıp...öptü gıdısından...
Duyan anlamıştı...fısıltısından...

Ne var ki kız sakin uyumaktaydı...
Duyan kulaksa, göz şahiti Ay’dı...

Güldü o Yıldızın hırsızlığına...
Şaşmadı Evren’in ıssızlığına...

Kaç Yaz gecesi kaç Yıldız ki hızla...
Buldukca fırsat uzanıp kaç kızla ...

Bu yüzden ya kaçı ürperdi hazla...
Kaçı yalvardı “bir daha! ” niyazla...

İşte! günlerden bir gün ki Bahardı...
Gündüz ılıksa...gece soğuk vardı...

Yine bir Yıldız usulca uzandı...
Kızsa teması bir kelebek sandı...

Oysa ürpermişti bir serinlikle...
O an kapmış olmalı...kesinlikle!

Bu! soğukalgınlığına çevirdi...
Kızı tuttu yatağa devirdi...

Git gide kötüledi kızın hali...
Per perişan oldu evde ahali...

Doktor-ilâç-hacı-hoca...ne çare? ..
Gün geçtikce...o ciğerdeki yâre...

Sonu oldu! bir öpüşle ölmüştü...
Gören yoktu! sadece Ay görmüştü...

.....................

(Kaç şiir var bu konuda bilmem ki? ..
Olsa bile bu şiiri silmem ki! ..)

05.02.2007/22.35

(*) Bu tema’da 2 şiir biliyorum...Biri
Edgar Allan Poe’nin “Anna Bell Lee”
ve Y.K.Beyatlı’nın “Nazar” adlı şiirleri