Harman yeri yüreğimde
Tozu dumana katan ölüm!

Es be deli rüzgâr
Es be deli poyraz
Ne kaldıysa benden geriye
Kat önüne, koy ver gitsin
Es be deli rüzgar

Bir gömüydü yüreğimde sevda
Yıllanmış şarap gibi
Göğüs kafesimde sakladığım

Ah başım!
Dönme dolap gibiyim şimdi
Lal olmuş dillerin çözdüm de kilidini

Suskunun yırttım kefenini
Kaç para!
Sen gittin ya
Duyamazsın artık beni

Harman yeri yüreğim, dedim ya
Essen ne olur be deli rüzgar
Kırsan ne olur
Bu saatten sonra
Boran olsan ne olur

Son bir iyilik yap hiç olmazsa gider ayak
‘’Hep senden yana bir tarafım öksüz kaldı’ larıma
’Zehir zıkkım sevdalarım’a’’
Bir yığın kara toprağın sırrını
Anlat bana

Kapı zillerinde aradım adını yıllarca
Çıkmaz sokaklarında hayatın
Yüzünü, şoför mahallerinde
Kaç kişiyi sen sandım
Kaç kere aldandım

Dediler ki; Veysel ölmüş
Umutlara kara kurdele bağladım
Adını yazan sayfaları
Kara listelere atadım

Hangi taştır ki o yazar adını buzdan
Ve hangi servi ağacıdır o
-ki vardır başucunda
Bülbül seslerini
Fısıldamak için kulağına
Nöbet bekler başucunda
Söyle bana
Varıp huzuruna
Secdeye varsın ruhum
Dualarımla

Es be deli rüzgar
Es be deli poyraz
Yağ be yağmur
Yolda yolcum yok benim!



Nurten Altınok