Yüz yangınlarındayım ne zaman ismin geçse
Ne vakit senli bir hayal düşse aklıma kör kalıyor gece
Biri boğazıma çöküyor kedere inat susturuyor ahını
Kendimi kaybedip oracıkta unutuyorum atacağım son adımı

Suratı iki karış geziyor hayat sanırsın ki yüzü düşüyor
Gülmüyor güldürmüyor nedense yapraklar bile üşüyor
Üzerime üzerime esiyor soğuk rüzgarlar peşi sıra
Güz gelip sarılıyor eteklerime kızıl yapraklarıyla

Geri iadesi olamayacak büyük bir sevda senin ki
Git denmez gel demek müşkül ortada kalan el misali
Sessiz bir gemi özlenir yokluğunda gelmesin duasıyla
Dört kollu her şeyden uzak durulur vuslat olmayınca

İki gözüm yüz yangınlarım sarıyor bedenimi
Ne vakit ses etsen dağlarından yankılarım sesini
Çıkarıp koklarım iki büklüm sarıldığım notlarıma
Haşim’in merdivenlerine yığılırım seni okuduğumda…