Umutlarımızı törpülüyoruz
yanan yok olan umutlarımızı
Yaşama sevinci katıyoruz aldığımız armağanlara,
bize sunulan aşklara.
Çocukluğumuzda hevesle beklerdik yaz tatillerinde bize alınacak bisikleti
Umudumuzun tüketildiği yıllar içinde savaşıyoruz şimdi
Kalp sızıları, ihanetler ve yalanlar sarmış dört bir yanımızı
Aşklarımız kirlendi bu dört duvar arasında
Çocukluğumuzu arıyoruz şimdi o tertemiz sayfaları
Yıllar geçiyor ve biz kirleniyoruz
Kirlendikçe soluyor tüm duyularımız
İyi yürekli olamıyoruz, ayak uyduramıyoruz yaşanan dünyaya
Temiz olmak, bir bardaktaki su gibi berrak olmak hayallerimizde mi artık
Hayata bakıp sadece geçmişimize özlem duymak,
O anı yaşıyormuşuz gibi özlem duymak mümkün bundan böyle
Öyleyse hep yaşanacakmış gibi yaşamak
Aldanarak, kendimizi aldatarak geçirmek günlerimizi
Umutsuz,sevgisiz,duygusuz ve kimsesiz….
ÖMER ARDALI 24 KASIM 2011