Ulan şans... ulan şans, ben seni n’idim?
Didik - didik didikleyip de didîm,
Hiç aklına gelmedi mi Atakan?
Hep Ahmet hep Mehmet hep Fikret, Nedim.

Bir gün demedin ki bir Atakan var,
Burada gerçekten âşık bir can var,
Nice boş âşıkları gezdin durdun,
Bir sevmiş sevgiliyi arayan var.

Her acı düşüşünde ki ser’ime,
Sanki ateş düştü sandım derime,
Nasıl çekti katlandı ki bilemem!
Kim olsa, kim... yıkılırdı yerime.

Adın batsın... şans mı talih mi neyse,
O buldukların ki adamsa - beyse,
Bir ciğeri beş para etmezlerdir!
Her ne kadar, adama benzer şeyse.

Hep yanıldın! Zaten ne zaman ki sen,
Doğru buldun... varken bunca bekleyen,
Bol keseden dağıttın, bol - bol attın,
Varken sabrı... çıdamına ekleyen.

Şimden gerû... sen sağ ben de selâmet,
Sen o şaşkın yolda, şaş da devam et!
Aşk bir değerli Elmas... değil temas,
Ermeden ermeyi... bildim nihayet!



11.01.2009/08.30