Saçlarında tebessümlerle soluklanayım anne
Öyle çok özledim ki gözlerinle uyumayı

Ben ölümcül baharlara uçuşan bir serçe sürüsünden düşürdüm kanatlarımı
Siyah ipek şalına hüzünler gizlemiş bir kadın gibi bulutlar
Tıpkı sen anne
Sakınmadan değdi yanağıma yağmur taneleri
Sıcaklığını unuttuğum ellerin gibi
Bu mevsim de anne kokusu yok Üsküdar’da
Aralıksız acılar okşar yüreğimi

Anne
Annem

Şimdi sen bakmamalısın pencerenin önünden geçen solgun benizli çocuklara
Hayat en şen kahkahasını atarken b’üzülüp kaldığım bu siyah şehirde b’ana
Ağlarken yalnız değildim anne, martılar içti gözyaşlarımı doyasıya
Eksik bırakılmış hayalin öpüyordu gözlerimden

Adımı kendim koymuş gibi sahipsizim şimdi
Gözyaşlarımın göbeğini kesiyorum çaresiz
Kaç asır geçti uyumayalı gök göğsünde
Saçlarımı sen okşamayalı anne
Bana düşler emzirmeyeli kaç takvim yaprağını buruşturup attın / söyle

Yeni yetme saçlarım dikenli tellerine takıldı hasretin
Masallar iliştirsin diye anka kuşlarının kanatlarına
Artık ay hiç gülümsemiyor anne
Yıldızlar kayınca tutacak bir dileğim bile yok düşün
Ölüm yavuklusu naralar gibi yalnızım

Öyle çok özledim ki gözlerinle uyumayı
Yalancı baharlar getirseydin üstümü örtecek
Ve
Ve beni yeniden doğursaydın alnımdan öperek
Ç’alıntı düşlere bile razıyken bir başıma


Saçlarında tebessümlerle soluklanayım anne
Ağıtlar biriktirdiğim yüreğimi paramparça ederek






SNKY

...


..


.



Anneme yazdığım bu şiire bir Uğur Böceği’nin konması beni çok çokkk mutlu etti...
Seçil’enlerden olmak ne hoş... :)

.