Mühim Olan İnsanlık

Her insan hayatında bir kez olurmuş âşık!
Ben hep düşünmüşümdür o bir kişi kim diye?
Gördüğüme tutuldum el, ayağım dolaşık...
Her gülene “hah” dedim koy buna bir mim diye!

Sevmek için başka bir işaret aramadım...
Olmaz sevgiden güzel herhangi bir im diye?
Kim idin, neydi adın diye hiç soramadım?
Kendim adını koydum, bu da sevdiğim diye...

İsmi lazım değil ki, mühim olan insanlık...
Bağı sağlam kur dedim, tak sevgimi pim diye!
Dostluk sürdükçe sürsün, olmasın hiç bir anlık
Kucakladım herkesi, hepsi de benim diye...

Dilini bilmediğim insanlarla konuştum!
Şimdi herkes soracak acaba kimim diye?
Kaş, göz hareketiyle selamlaştım, tanıştım!
Hep söyleyip durdular bu da pandomim diye...

Bir garip insan deyin, dostlarını çok seven…
Hep söyleyin; “kimseye yok hiç bir kinim” diye.
Yaratandan ötürü yaratılanı sevin!
Girdiğiniz her kalpte kalın bu sinim diye...

Antalya–2011/12

TDK:

Pandomim: mimikler ve el, kol, beden hareketleri ile meramın anlatılması.
Sin: gömüt, mezar, makber...

Halil Şakir Taşçıoğlu