Uzunca bir süre düşünmem gerek bu şiir üstüne...

Çikolata yeee :))

ultra-real

Kapımın önünden değil
Odamın içinden geçiyor tren
Bir pencere sızısından
Yolculuğumuz başlıyor

Tren ormanlık bir yoldan
Rampa aşağı
Teknoloji hızında
Ring dönüyor
Tanıdım ben burayı
Burası depresyon sokağı
Karanlık mı karanlık
Acımtırak mı acımtırak
Bu sokakta yaşayanların 365 gün 6 saat
Penceresinden hiç ay doğmuyor

Tam ama tam
Vivaldi’nin “Andante” bestesi tadında
Ama üzülmeyin, patolojik bir şey değil
Biraz düş yağmuru
Bir dolunay banyosu
Trenin hızını keser
Yoo, istemem doktor bey
İlaç milaç istemem
Benimkisi havanın grisinden
Senin bildiklerinden değil
Çağlarca sürmeyecek biliyorum
Tren hızlı döngülü
Benim suçum ne!


Hem birazdan ay doğacak
Hem bir kağıdım, bir kalemim var
Bak bir de sigara yaktım
Neyse ben kaçtım

Müsadenizle

Ben çayımı demlerken
Bilginler ansiklopedileri karıştırıp dursun

Yanıt vermek için şu basit bilmeceye

“iki aşık, zihinden yapışık”

İyi günlerim,
Ve gecelerimle


11.12.2011
17.20
A. K. (lasainte)

Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

Kendinle sohbetin şiirseldi.

kiraz ,hani şu çatalından kızların kulaklarına takıp küpe yaptıkları gibi...

“iki aşık, zihinden yapışık”


ikilik olan yerde işler karışık...:))

tebriklerim hayata kattığınız düşün sevi dolu eşsiz cümle güzelliklere iyi ki varsınız lasainte..:)
sevgim saygım selamlarımla..

olur öyle bazen:)