Ne giysem yakışmıyor üzerime,
Uçurumlardan atladığım intihar provaları yakışıyor bana.
Hiçbir Güneş dindirmiyor, Yüreğimdeki titremeyi…
Öldüren Şiirler yakışıyor Dil’ime..

Sancılı bir ağıttır bu,
Soğuk duvarlara sırtımı verişim,
Alfabetik sırayla kelimelerinin dizilişi,
Boğazıma ve boğuluşum…

Sen olursun zannettim Ruhuma,
Sen oturursun zannettim yüreğime,
Dans ederek girdiğin Ruhum’dan,
Gözlerimi yolunda bırakarak ayrıldın…

Örümcek tozlu raflara sakladım Ömrümü,
Yuvarlanırken her hücrem uçurumlarda..
Sensizlikten, hücrelerim birbirine sarılmayı bile,
Aslında hiç bilemedi..

Yorganı tepesine kadar çekmiş,
Karanlıktan korkan bir çocuktum ben..
Dizlerini karnına kadar çekmiş,
Ellerini de dizlerinin arasında birleştirmiş..

Hayaller kurulmuyordu, artık,
Onların yerini kabuslar almıştı
Bu boşluk ancak bir intiharla
Dolardı…

Uğurluyorum tüm kelimelerimi,
Gidenin ardından…
Kelimeler de gerekmez bana, artık
İntiharın ardından..

Bir intihar boşluğunda bulacağım Seni
Bir nefessizlikte..
Uçurumdan yuvarlanırken dağılacak tüm hücrelerim
Bir sessizlikte…

Ve Sonsuzluk…
Bir daha acımayacak hiçbir yerim..
-Ha gayret son bir acı daha,
Az kaldı…


(Dokuz-Aralık-İkiBinOnBir*16:00)
Nevin Akbulut