Halimin en manidarı…
Deliliğime neden sen değil misin şimdi?

Aklımı aldığın günden bu yana..
Bir zamanlar aşkın la yanan,
Siyah zülfüne yüreğini bağlayan,
O sevdana bir mağrur…

O darmadağın bildiğin adam;
Olmayan ruhuyla bedeninde yekpare durur..
O şimdi varken an gelir gözlerine kaçan duman olur..
Çıldırmış kentlere kum fırtınası olur..

…………………Yok olur……………….

Üç yüz altmış dört günümün şahı…
Söyle divaneliğime sebep sen değil misin?

Sevginle doğan,
Sensiz sevdanla ölen,
Gidip eller koynunda, onların helali olalı
Oşimdi korkulan virane bir şehir…

O kızgın ateşlerde yüreğini yakacak olan adam;
Senin kederine değil artık,
Avucunda duran kelebeğin,
Bir günden çok yaşatamayacağına ağlar.

………....dicle misali çağlar………

Sen sandığı her kadına usulca yanaşıp,
Bir tokat çarpar..
Cezası en fazla bir karakol yoludur..
Çünkü,
Boynunda hekim onaylı bir künyesi durur..

En çok geceleri anımsar seni,
Kapıda durup, bekler gelmeni,
Kızar da sana kara yılan der,
Gidişine değil senin, gelmişliğine basar en ağır küfrü..

Karanlık çökünce terk eylediğin kente,
Güneş doğuncaya dek,
Kırpmaz, meşale yakan gözlerle
Her sokak başında adına seslenir..

O artık ne yaşayandır ne de bir ölü,
Ne gerçektir, ne bir akıllı düşü,
Avucunda yaşatır sanır ölü bir kuşu,
O artık bu kentin en delisidir..
(amed’in)

Söyle acıyarak baktıran sen değil misin?
Çıldıran ruhumun kahrı..




AzzE