elbet parçalanacaktı ümitlerim
bir yabanın sözünde
neden sustum sandın özümde
sitemime, hüznüme, kederime
bir avuç sabır toprağına gömdüler yüreğimi

tenimin zindani mahkumluğunda
yüreğimin sancısına kanat taktıran
oy canımın canı

sevmek nedir bilir mi ki insan
hangi zulüm var ki daha güç olsun
seni benden alıkoymaktan

sevmek nedir anlar mı ki insan
c a n dedikçe
canına ateşler düşendir sevdalanan

sevmek nedir düşünür mü ki insan
puslu bir kıyamettir bu içinde kavrulduğum
ey diren dedikçe iyileştiren meleğim

sevmek nedir hisseder mi ki insan
yine zemheri gülüşle
çaldılar güneşimizi ömür y a p r a ğ ı m

darmadağın ve harsız
bir cehenemdendir bu yansıyan aydınlık
bırakın ödülü olsun yaşamak
bu yara/sa aydınlığa gelemez
kaçılacak onca karanlık varken

bırakın zümrüd-ü anka misali
her külden bir masal yaratayım
yansam bile bir ışık da olsa saçayım

bilirsin ruhum kadar sadığım sana
haydi aç koynunu gülüm.!
sessiz mahşerden şiirlerle düştüm yine rüyana..


AzzE



düşüme düştüğü o günden bu güne
canıma can olan canım peldam’a