Zîn’in damağında asılı unutulan, susuzluktu yokluğun
Benliğimi tırmalayan Mem sanışlı düşüşler,
Mem hitabım, Zîn kaybımdı gözlerin.

Kar yaralı, birden fazla Leyla’lı zamandan irkilip
yeni yetme leylili zamanda otur, sual eyle
Leyla, adın neydi senin?
bilenmedi adın, ne olduğun

Karma karışık alışkanlıkların
manasız figürleriydi bakışmalar
sonbaharda reddedilen
dilimin küssel ahengi
gözlerinin sokağımda ışıldamasıydı
ilham bekleyen periler ölümü sürünürdü
mevki zaman ınkılabına


dılşâdımdır gönlü aftımın vebalı soluğu
sus sen!
İktidarsız aşkların asır döngüsü sevdalı zayi
Kelebekleri tutsak et, ve ellerini
kıyılarımın dirheminden uzak tut
bahar sanıyorum tutkuyu


sokakların efsuni akşamıma sarılır
korkuların terleri tırnaklarıma sokulur
salıver deh reyi salınsın ömrümün tuz kaybına
yırtınan akşam ile sefil üstüme
soğuk mektep kaybıyım yırtılan nağmeyim
zihnimde heceli hurafe çağrılar ekiyorum
soğuk zaman diyorum üşür bende
utaşamam sevdalı sulara


içimde


sarıdan kızarık son tanesiyim baharın
buruşuk kırılan çıtırtıyım
gözlerine giderken parmaklarına saklanıyorum
neden bana dönük hükümler savurur sormuyorum
tanrının elleriyle sunulmuş bir figüran kurguyum sorgulamıyorum


Gözlerinde kan tipilerine tutuldum kirpiklerime Mem zındanı işlendi
üşüdüm söylemiyorum


biliyorum
Zîn’in damağında asılı kalan susuzluktu yokluğun
selsimden senime sağır soluğum
benliğimi tırmalayan Mem sanışlı düşüm
Mem hitabım zîn kaybım
soluğuma sunulan kıtlıktı gözlerin
susuyorum


ana dilli sızıydı gözlerin
yarım asırlık kar birikti çöktü iliklerime sanı
ağrılı tarihe uzantılı sezgiler
fiili sıyrık gibi ezgiliydi sözlerin


sonra
zılgıtlarda dağıldı sevdalarım
kekremsi kıvamların ırk dilsizi
seslen sağır soluğuma
ağır uykulara savrul diyorum
ruhuna soyunan sulara sar beni
kahrını ılıklaştır sür yüzüne
sarışın ebeler süzülecek özrüne
kanma


üşüme diyorum sakın terkime
sana değil içime sövüyorum
sahi adın neydi Leyla içimde…