sırıtmakta ekşidikçe sırtı sarılı sızım
sakladıkça ellerimi, daha da öykünüyor iç cebim
geceye yazılıyor yine
kara çarşaflı kalp/azan heceler
üşüşür yine birazdan
gri melodramlı barok düşler
sarkacında tavus tüyü Eros’un
eminim, üşürsün yine yazdan!
biraz kendim diyorum buğuna, biraz hazan!



küflenmiş tuz kokuyor tenim
borazan uykular deriyorum döşüme
anasona döşenip
yalnızlıktan deliriyorum
bakma kalabalık düşündüğüme
gri külleri, kırmızı güllerin yetimi sayıyorum
bilendikçe neden/siz köreliyorum
ırgaladıkça deniz gözlerimi
neden gözlerime alıyorum denizi
aksini kovmuştum diyorum da
neden seni hâlâ den den li görüyorum
tam anlatamayacağım biliyorum
nefesin diyorum, nefesin!





hatırlı/yorum
taksirata düşmeden az evveldi
bir el vermiştim sana
ki; geleceğimi imzala!
şimdi neden biricik bukleli özlem esiyor
kargacık burgacık dizeler dilim dilim
postalanmış milyonuncu kere
adrese teslim diye
-neden; yoksun!-
söyle adresi ezber tümce
d a m s ı z odalar neden soğuk oluyor
neden pastanın bir ucu yok!



bir limansız gemi daha geçti az evvel
bir halka daha eklendi böğrüme
sen inanırdın mutlak aşka
ben tapardım!
dünün çıplaksa nasıl doyar ki; ayak ucun
notasını ezbere bildiği halde
neden çalmaz aşkın tamburası
söylesene neden acır ki; tam burası!..





ToprağınSesi




.