Gün bir aralık akşamı
Donuyor rüzgarın şakağından vurduğu bulutlar
Çatlayan şimşek
Söyleniyor sureti yangın
Ve kan ter içinde
Zifiri gece
Şaşkın

Ey !
Gönül penceremden sızmayı başaran yÂr
Sözlerin zemheride sıklımış mermi
Yaraladın gün görmemiş kalbimi
Yaşlarım hınca hınç olsada
Göz pınarlarım kupkuru artık
Sabrım divane aminlere vurur duayı
Adın dilimde t e s b i h

Ah(!)
Yıkılacak gönül dağlarım
Çekilen oflarımla…

Ve ben!
Ne zaman ki
Yusuf ve Züleyha’ya özensem
Adı konulmamış umutlar sokağında
Kuruntularım korkularımı tetikler

Sus
Sustum
S u s u y o r u m
Gece perdesini usul usul çekerken semaya
En azılı hüzünler sızıyor yalnızlığıma
Zaman beni giydiriyor yokluğuna
Yüzüm dupduru Mahsun
Yanımda olmasan da ne fark eder
Kalbin kalbim üstüne
Benimsin
B e n l e s i n
B e n i m l e s i n y a

Ah(!)larım bir of çekse yıkılacak d a ğ l a r ı


Gönül Aydemir Adıgüzel
08.12.2011