ellerim yanıyor
sana yalvarıyorum
durmasın bu yağmur
ve sana ağlayan tüm bulutlar
unutsun beyaz olan renkleri
sadece siyah sadece karanlık
çünkü boğazımdan geçmeyen bu yalnızlık
boğum boğum boğuyor beni


sana yalvarıyorum
bu akşam da sürsün bu yağmur
onlar mazgallara aşık olduğundan düşüyorlar yere
bense üzerimdeki aşkı yıkayıp geçsinler istiyorum
yırtsınlar üstümdeki virane kıyafetleri
ruhum seni arıyor ve yağmur süregeliyor


sana yalvarıyorum ya Rab
içimdeki tufana eş bir kasırga bekliyorum belki de
belki de ancak böyle unutacak
utanacak benliğim duasız halinden
onun için açmıyorum sana ellerimi
sırf bunun için yaklaşıyorum semaya
durmasın yağmur ve onu alıp katsın mazgallara


dilimdeki unzurna düşüyor yere
demek ki ben de düşüyorum
üşüyorum ölümü beklercesine
ekimde doğmuştum ve yağmur yoktu belki de...