Yarım kalmış, Yarım bırakılmış bir cümle gibiyim
Yağmurlarla ıslanmış, hoyrat dalgalarla esip tozmuş gibiyim...
Dalgakıran sakin,, Fırtına öncesi ağıtların sesiyim
Yüreğime dem vuran acının rengiyim
Kimsesiz çocukların boynu bükük sazıyım
Beraber çaldık, beraber söyledik
Tek yürekte çepik olduk
Beraber aşırdık patika yollardaki umudu..
Üstelik biliyorduk, kaderin değişmeyen yazgısını
Bırakın gönlümüze uğramayı
Kapmızın eşiğinden geçmeyeceğini
Bile bile, göze almıştık mert bileğimizle
Dev yüreğimizdeki yaşama umudumuzu
Hayatın teyelli yerlerini tutup da
Pencere boşluğundan
Dünyaya çırptık,
Ayrı dil, ayrı din, ayrı ırk
İnsanlık adına artık tek yürektik..
Göğüs germiştik, namerdin zehirzıkkım sözlerine
Üstelik bu kaçıncı rüzgarın narasıydı
Her defasında bir tokat gibi iniyordu
Kırağı düşmüş, rengide bahtımız gibi kara yüzümüze
Söyleyebildiklerim dilimin ucunda,,
Söyleyemediklerim yarımyamalak solgun ayın suretinde
Yaşamdan nasiplenen önsözüm tamamdı
Henüz, Adı olmayan kitabımdan derleyip toparladığım
Şiir arşivimden kırçiçekleriydi
Gökyüzündeki yıldızların gerdanına dizdiğim
Sükseli bir ambalaj resimlere aldanmayan
Duru olan insanlığın resmiyle nakşeyleyecektim
Yaşadığım ömrümden alacağım olan
Umudumla besleyecektim,
Alıp da verebildiğim nefesimi
Sözüm bitmedi.. Lakin
Kalemimim ucu kırıldı, son cümle üzerinde
Mürekkep darmadağın çiseleyen sayfalarda
Günü gelince yaşamım son olur da
Yazdıklarımın, söyleyemediklerimin sonu olmayacak
Benden sonraki nesil bir gün mutlaka okuyacak
Beni anlatan, bizi anlatan, insanlığı anlatan
Son noktayı iliştireceğim,
O son şiirimde.... DİCLE AYYILDIZ