(1. Virgül)

Konsey tamam
Sancılarım murahhas aza
Vekaleten narkozdan yeni çıkmış bir sevdam
O şaşalı kara kalem koltukta işte yine
Yine bir kibir bir kibir
Biliyor mu ki tanıdık bir düş sayesinde
Rehavet hanımla el ele

(2. Virgül)

Bağlaç kurmaz benim aşklarım
Ve -jetaryendir
Onun yerine gizli özne yer hayal öncesi öğünlerde
Kıyıda köşede soru işaretli cümle kalmasın diye…

(3. Virgül)

Bir ölçek karanlık
Bir ölçek yıldız
Bir ölçek “miş gibi”
Göz kararı yalnızlık…
Tutturamadık
Sevdasız gitmez bu gece…

(4. Virgül)

Çift sürgülü dudak
Hadi açtın birini
Hadi açtın diğerini de
dilin rüyasının rızasını almazsan
Kime gelin gider ki bu öpüşler…

(5. Virgül)

Ne kadar tümleşik olsa da
Bu yamalı çığlıklardan düşen aynalar
Ne kadar bitişik gösterebilir ki susuşlarımızı
Sürekli bir hafriyat kalıntısıyken
Kimselerin kaldıramadığı

(6. Virgül)

Sen uyurken
hiçlerden bir gecede işte
Alnına menekşe ektim
Yaprakları kalbinden çıktı
Kerameti yokluğundan olsa gerek

(7. Virgül)

Gözlerini yokluk bürümüş bu yalnızlıkların
Gözlerini benden aldılar…

(8. Virgül)

Sessizliğin ziynetidir anılar
Herkesin kendi yaprağına emanettir sonbahar…

(9. Virgül)

Bir masalın bana vasiyetidir
Çok çok eski düşlerden kalan
Bu kurutulmuş imgeler…


(10. Virgül)

bir kafile boyu uzakta
obalarda tüten tenler
burgulu bir kervan
farklı yakıyor her seferinde kum
bir tek o değişmiyor
göç aynı göç
Göç aynı öç...


Oktay Coşar