Darağacı

Çok düşündüm, reva mı bu hasmane davranış!
Yurdu savunanlar mı, saldıranlar mı suçlu?
Adını doğru koyun, kolay olsun kavrayış...
Yoksa devletine baş kaldıranlar mı suçlu?

İnsan dedik, ırk dedik, o da yaratık dedik...
Bir ucubeye çattık, anlamaz hâlden, dilden!
Yaratandan ötürü yaratılanı sevdik...
Kucak açtık dostane, ateş açtı Kandilden!

Biz kardeşiz dedikçe o, ayrı çekti başı...
Geçinmede gözü yok, sanki ezeli düşman!
Doğruyu göremedi bakıp durunca şaşı...
Bu kadar çok yanlıştan olunmaz mı hiç pişman?

Üste çıktı mı “Nemrut”, altta hiç sesi çıkmaz!
Birazcık sıkı versen benzer mart kedisine...
Din, iman denilince baştan takkesi çıkmaz!
Haktan bahsedilince çatar efendisine...

Bilmem dünyada var mı böyle ekmeksiz millet?
İnsan hiç tükürür mü yemek yediği tasa?
Bunların hakkı her dem zillet, vallahi zillet!
O kadar çok söyledik üstüne basa, basa...

Yazık, hem de çok yazık bu vatana nankörlük!
Paklamaz sizi her gün zemzemle kırklansanız
“Mehmet” sizi de bekler bu ne aymazlık, körlük?
Asla gözünüz doymaz devleti zıklansanız!

Bağdakilere değil, sözüm dağdakilere...
Vatanı vatan bilen cananım, iki gözüm!
Bir eli keleşkovda biri yağdakilere;
Revadır "darağacı," işte nihai çözüm!

Antalya–2011/11

Halil Şakir Taşçıoğlu