Sus artık


Gittiğinden beri aynı odada oturuyorum
Tüm tabloları kaldırdım
Pencereleri siyaha boyadım
Çatıya konacaklarını bildiğim için
Önceden dağıttım kuş yuvalarını


Sus artık


Sahile inmiyorum dalgaların sesleri de gelmiyor
Yıldızları çizmiyorum
Cüceliliğim beni onlara ulaştırmıyor


Yığıldım,
Kalkamıyorum bu kalp enkazının baskısından
Kapılar kapalı olsa da görüyorum
Bu sefer yağmurdan önce ıslanmış kaldırımlar
Kış gelmeden kendini koyu renge bürümüş denizler
Ve dalgalar hırçın değil, susku sarmış kıvrımına


İnan bana şarap şişesi değil umutlar
Mahzeni bile varlıkla yokluk arasında
İnan ki gece çıkar bulutlar
Yoksa gök aldanman için hep sana mavi satar


Sus demiyorum
Anlattım mı bilemiyorum
Önceleri sen derdin kalk
Şimdi enkazın nasıl kalkacak
Çöp değil bu kalp, buruşturup atılacak


Sustum artık
Gittiğinden beri odaları yıkıyorum
Sustum artık
Kuşların yuvasını bile ellerimle yapıyorum