Sen düşürdün beni ana rahmine
Bir damla sudan kan pıhtısından
Ete kemiğe büründürüp ruhundan üfledin
Vücuda getirip yarattın beni,


Doğdum nihayet!
Gördü gözlerim dünyayı
Çığlık hıçkıra ağlayışım cazgırlığımdan değil
Yaratma kudretine olan aczimdir benim


Karnım acıktı ne var yemekte
O, en sevdiğim ılık ılık emdiğim nefis yemeğim
Karnım doydu, şimdi uyku vakti
Şöyle bir keyfime bakayım
Ooh ekmek elden su… Her şey senden
Her şey…


Büyüdüm artık gençliğimin güçlü kuvvetli çağına erdim
Artık sana ihtiyacım yok benim


Fakat anlamadığım!


Dünya kendisinin ve güneşin etrafında
Tüm galaksi belli bir düzende dönüp dururken
Seni zikredip sana tavaf ederken
Ve ben sana karşı kibrin acizliğine düşmüşken


Senin benim etrafında olman beni rahmetinle şefkatinle çepeçevre
Kuşatıp sarıp sarmalaman,
Yinede beni düşünmen

Tarlada tahılın, sebzen, dalında meyven, pınarlarında çağlayan suyun
Sayamadığım nimetlerinin hepsi benim,
Benim sadece bir şükrüm için
Ne tuhaf!


Senin için an, benim için uzun zaman geçti
Saçlarıma ak dizlerimde derman bitti
Yorgundur bedenim çaresiz ölümü beklerim


Gözümde değil ne ekmeğin, ne suyun,
Hâşâ nankörlüğümden değil,
Sanadır açlığım susuzluğum seni görmek ister gözlerim,


Cehennem midir? Cennet midir? Bilmem yerim,
Bildiğim tek şey,


Yalnız sana iman eder,
Yalnız sana secde ederim…



Serhat BİNGÖL 28/11/2011 Ereğli