Ölülerimizi konuşmaya sıra gelmedi,
kalktınız masadan bayan..

Oysa siz yokken de,
hayalinizi karşıma alıp oturuyordum ben..
Yalnızlığa,yalanlara,cehennemde yanmaya falan kadeh kaldırıyordum..

İşler iyi gitmiyordu,işim yoktu zaten.

Ben,
kimsesiz masalların kötü kalpli dilencisiydim.

Birkaç satır yazarak iyi olurum sanıyordum.
Evrendeki en anormal insandan, normal şeyler bekledi kalabalık..

Bayan,siz de beni anlamıyorsunuz.
Devrimdi bu benim için,kabuğumu yırtmıştım.

Sıyırmıştım biraz da..

Melankolik şarkılara dalıp giderken, boyunuzu geçtiği için mi sularımdan korktunuz.

Üzerinize hafifi birşeyler alın hiç demedim ama göz dikmedim,ışığınıza..

Alkolizim tarikatının son mesihi sanmıyorum da artık kendimi..
Dağlarda kelle avlarken mi size kötü göründüm,
intihar metodlarımdan mı sıkıldınız.?

Ölmeyi beceremem mi bıktırdı yoksa?

doğru ya ben kötü biriyim...

Ancak lanet burada başlıyor, yukardan uyarıldım,ölmeyecekmişim!

Kıvrınmalıymışım, acı çekmeliymişim..

Daha dün annemizin kollarındaydık bayan,
zaman ne çabuk geçti. Biz,birbirimizi tanıyamadık..

Kronometre kırılacaktı,kısa süreli mutluluk oyunlarımızdan.
Akreple yelkovanın halvet saatlerine esir düştük,
biz belki de..

Gözüme bir şey kaçmadı. Düpedüz ağladım ben bayan.

Size layık değildim, ben kendime bile layık olamadım.

Neşterim duruyor kalemlikte, karalıyorum bazen beyaz sayfalara,
bazen güneş görmemiş,beyaz tenime..

canım sıkılıyor bayan.

Uzağınız,
yakınım olamıyor..

Kimse beni anlamıyor!

Kimse beni tanımıyor,
rivayete göreyim, aldatıcı beyaz yalanlardanım.

Adımı kirlettiler bayan,
tertemiz duygularımı anestezi zoruyla aldılar.

Artık yoğun bakımdayım..

Kendime sığmıyorum,yazdıklarımı hatırlamıyorum.
Oysa,
hadislerimdi onlar benim..

Anlayacağınız biraz daha kalmalıydınız bayan,
oturmalıydınız..

Ben sokaktaki dilenciyi, huzurevindeki yaşlı teyzeyi, mendil satan çocuğu da dinlemiştim..

Ben de bir zamanlar,
sevmiştim..

Herkesin bir hikayesi vardır bayan,
hikayeleri toplarsanız hayat eder..

hayat nedir ki?
ölümle yaşam arası..

Benim hep gidip geldiğim,
o köprüdeki son yolculuk değil mi?


ÖDÇ