En olmadık saatinde gecenin
Bir fısıltı ile uyandırıyor karanlık
Yakıp bir sigara dumanını izliyorum
Nerede şimdi yaşadığımı sandığım yıllarım

Keskin bir poyrazın ardından
Yağmur değil yağan biliyorum
Kırıldı tüm ümitlerim
Şimdi hatıralarım da üşüyorum..

Ne zaman solmuş bir çiçek görsem
Ağlayan bir göz, solgun bir yüz
Elimde değil içime ağlıyorum

Ne zaman konuşmak istesem
Unuttuğum şeyleri düşünüyorum
Bir korku ki içimde anlatılmaz
Bir umutsuzluk, deryalara sığmaz
Kocaman güneşlerde üşüyorum..

İşte çatlak forsa dudağı kalbim
İşte hasreti kucaklayan ellerim
Bakmayın bunca yazdıklarıma
Yaşanmamış dünyada eriyorum
Bir ümit yaşat gönlümde
Sıkı tut ellerimi, seni seviyorum

28.11.2011
İPEK ASYA