acıdan pürneşeyim...

kimliksiz yazıyor suretimde.
acıdan kaybolduğum sütünların içine
kaçmış hayalet bir şehirim.

kelebek desenli bir tırtılın,
birkaç günlük nefes alışı deyin siz!

toprak kokuyorum bugün,biraz da börtü böcek..
en zor zamanlarımda dizlerine yaslardım ya başımı,
aynısını yaptım yine..

seninle konuşmayı özlemişim kokunu ayrıca;
çiçeklerin açmıştı görmeyeli değişmişsin.
keder dilimi hayatın kesikleriyle dikmiş sanırım,
duaları unutmuşum..

sana ulaşmanın haber yollamanın tek yolunu..

kendi cümlelerimi kurdum dilim döndüğünce,
hayırsızın dizinin dibindeydi..

kıskandım ama seni.
otobana çıkan deniz manzaralı yerdeydin,
deniz kokuyordun;
topraklarından bir tutam ceplerime doldurdum,
çocukken bayramda doldurduğum şekerlerin heyecanı vardı üzerimde..

sen dolduruyordum bir parça!
hatta çocukluğuma dönmek istedim,
oracıkta..

kenarından yer aç yanına uzanayım demek geçti içimden...

bütün gün gök yüzünü seyrederdik,
komşularınla tanıştırırdın....

yıldızlardan en parlağını kim seçecek oynardık!

beni duyuyordun biliyorum...

ama ben seni duyamıyordum,
kulaklarıma çiviler sokasım geldi tıkandıysa açılsınlar istedim..

diyemedim...

sana baktım,göz göze gelir gibi olduk..

gelemedim..

az kaldı değil mi anne?
kavuşmamıza....

göz açıp kapayıncaya kadar geçer değil mi?

ama benim dayanacak gücüm yok!

hadi israfil!
ne duruyorsun,çal artık ikinci suru....

ÖDÇ

5 Ocak anısına