Nasılsa zaman bedava,
Harcamakta beis görmedin;
Beni de zamanla birlikte harcarken,
Her şeyi berbat ettin.


Kaç kere söylemeye çalıştım.
Dilimin ucuna gelen kırık dökük heceleri
Durdurdum, gözlerinde o bakışı görünce.
Bir daha nasıl geri döndürebilirdim.
Bekledim, uzaktan gelen birini bekler gibiydi yüreğim.
Heyecan yaparak atarken,
Kulaklarım kapıda;
Irak bir sese odaklanmıştı hücrelerim.
Ve ellerimdeydi yüreğim.
Uçtu uçacak gibi pır pır atarken,
Hayallerim yanıp küle döndü;
Bense peşinden gittim.


Bu günler ele geçmez bir daha.
Asla ulaşamazsın hedefe.
En hızlı ata dahi binsen,
En hızlı kement atsan da,
Elin boş geri dönersin.
Dedim sana kaç kere böyle heba etme.
Zamanı bedavaya aldın ya, harcama.
Beni sarf ettiğin gibi…
Bir gün lazım olacağını hesaba kat.
Bak işte bittim.


“Hadi öyleyse gözün aydın,” desem;
Kızar, kıyametler koparırsın.
Anlaşılmaz heceler dökülür dilinden öfkeyle.
Beni başından atarken,
Dibi görünmeyen bir karanlığa, boğduğunu bilmeden;
Görmeden, çektiklerimin içimdeki alev alev yangınını,
Hadi öyleyse bir kez dinle içimdeki sesleri…
Beni alaşağı etmek sana mutluluk veriyor.
Biliyorum, oyunu kazanmış olmak dürtüsüyle yaşarsın.
Biliyorum, bazen ettiğin laflarla boyunu da aşarsın
Öyle olsun, sözüm yok…
Nasılsa beni de bedavaya almıştın
Zaman gibi…
Göz göre göre elinden kayıp yittim


Güneri Yıldız (Elazığ, 13.11.2011)