-Kendi parçan saymasan, tanıdım diyemezsin-

…
Her bir sözün içinde senden bir anı olsun
Arayıp da bulmaya koyuldum anla beni
Her akşamın deminde gönül buhranı olsun
Elim kulakta gazel söylerken dinle beni


Her şafak atışında camdaki kuş sesinde
Gözlerim seni arar evin her köşesinde
Ve yüreğim mahkûmdur görünmez kafesinde
Ölüme adım adım giderken önle beni


Tevatürle yol alıp hayaller ülkesine
Giderken beni doldur içinin helkesine
Kulağın alıştı mı duy-ötesi sesine
Bırak başka acıyı içinde inle beni


Kim bize bühtan eder? Kim sözleri çekerse
Bilirim ki mutlaka derecek, ne ekerse
Ey sevgilim dünyada kim bize kötü derse
Allah’a havale et, ihlâsla ünle beni


Kalem bize ne yazar? Anlayamam, bilemem
Senden uzak zamanda kaldığımdan gülemem
Aklıma yazdım seni ebediyen silemem
Aldırma sağa, sola hadi esinle beni


Aslında aldığın o nefesin, azmin ile
Dua edip içerden; dillerde “amin” ile
Ruhunu meylettirip ve dahi cismin ile
Bir araya getirse Allah’ım senle, beni


-Seni, tam da içimde duyarken damar damar
Aramıza girmeye çalışır sinsi bir mar-


Güneri Yıldız (Elazığ, 20.11.2011)