Kaç hazan sonunu, kışa bağladık.
Beyazlar giyinmiş halleri ..
Ayrılıktan bergüzar,
Gözlerimde saklı kaldı şimdi.

Dağlarıma kar düşmüştür çoktan.
Bilirim bilmesine de
Bu defa bakışlarımla
Okşayamadım , çekemedim içime
Taptaze kış kokularını..

Geceden başladı, karlar düşmeye.
Ankara’ya nur yağdı,
Önce beyaz bir tül kapladı her yanı
Kar taneleri değdi, yüzüme ellerime.

Çocuk yüreğimi geri getirdi usulca,
Yıllar öncesinden hissettirmeden
Bir anlık coştu yüreğim
Sonra yine duruldum
Üstelik içimde,bir garip sızıyla.

’Neden’ dedim,kendi kendime.
Sesimi duydular sanki,
Ağaçlardaki tazecik kar taneleri..
Onlar sustu ama ..
Çamlar dedi ki;
Beyaz sessizliğe:

"Dağlarında kalmış yüreği onun,
Ondandır, içindeki hüzün..!"

Kar taneleri, yavaşladılar,
Düştüler gözlerime.

Fısıldadılar kulağıma bir yandan:
Dediler ki:

"Farzet..
Bembeyaz ellerimizle,
Sana getirdik ,tane tane,
Dağlarının dumanındandır,özümüz."


"Farzet..
Kirpiğine kondurduk,
Her birimiz , birer öpücük.!"

"Farzet ki..
Dinsin senin onlara,
Onların da sana olan hasreti."

Farzet..!