Gecenin ıssızlığında,çığlığa dönüştü yıllardır çekilen acılar,
Öyle bir haykırıştı ki karanlığın sessizliğinde yankılanan.

En derin uykuda olanları bile uyandırdı yataklarından,
Işıkları sönmüş evlerde telaşlı ellerle açıldı pencereler,
Çığlığın geldiği yere doğru başlarını uzattı herkes,
Acıyan bakışlarla karanlığın sesini dinlediler.

Nedense daha dakikalar geçmeden hiçbir ses duyulmamış,
Hiçbir şey görülmemiş gibi kapandı teker teker perdeler,
Ne bir yardım eli uzandı,
Ne de dostça,sevgiyle bir sesleniş duyuldu.
Yalnızlığa terkedilmiş sokağın içinde,
Çığlıklar yankılandı durdu.

Balyoz gibi yüzüne çarpan ellerin,
Cehennem alevinden daha kızgın ateşiyle,
Ayakta durmaya çalıştı.
Bir değirmen gibi dönüyordu başı,
Yıldızlar uçuşuyordu gözlerinin önünde
Hüzün gözyaşları damladı yırtık entarisine,
Sanki karşısındaki adam,
Daha dün seni seviyorum diyen adam değildi.

Gözlerinden alevler çıkaran canavarın biriydi.
Nefretin kucağına düştüğünü anladı,
Artık bir son vermeliydi yaşadıklarına,
Olmaz olsun dedi böyle mutluluk
En yalnız, en korumasız anında.

Ve bir gece, içten bir sesleniş duyuldu komşu pencereden,
Yalnız değilsin sen,Gel sığın kollarıma diyen,
Anne sıcağı kokan,
Yaralı bedenini sarıp sarmalayan,bir umudun sesiydi bu.
Sanki bir yıldız kaydı gökyüzünden,
Bir yıldız kucakladı yüreğini gözkırparak.

Kadına kalkan el,
Anneye kalkan eldir.
Baş tacından paspas olamaz,
Senin hiç mi vicdanın sızlamaz?
Güzel bir sözle,gönül almak varken,
Kötü sözle gonca gülü soldurmak niye? diyen,

Ağlama bacım, ağlama yavrum,
Ağlamak değil senin alın yazın.
Dostların var, yalnız değilsin,
Kadın sevmek,sevilmek içindir,
Kadın anne,kadın mutluluk,kadın gelecektir,
Kadına kalkan el,anneye kalkan eldir.

OSMAN ÖZTÜRK..20.03.2011 ;Kırşehir
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABIMDAN