Evimizi taşıyan betondan sütunumdun,
Yüreğimde uzanan taştan mendireğimdin anne,
Öyle hızlı,öyle çabuk geçti ki seneler,
Seni doya doya sevmeye vaktim olmadı anne.

Sen hayatımın anlamıydın,tam içimdeydin,
İştahla yediğim yemeğin kokusuydun sen anne.
Gecenin bir yarısı bir tas ılık sütümdün,
Evimizin ışığı,sıcak güneşimdin anne.

Hastane odasında sönen kor ateşimdin,
Bulutlara yaslanmış heybetli dağımdın anne.

Çok ölümler gördüm de,ilk o gün seninle öldüm,
Ölümün soğuk yüzüyle ilk o gün yüzleştim anne.
Bir gün çekip gideceğini nerden bilirdim?
Bildiğim tek şey anneler asla ölmezlerdi anne.

O gün tüm ışıkları söndü gönül bahçemin,
Tüm renklerim soldu,dallarım bir bir kırıldı anne.
Çağlan Dere artık çağlamaz oldu ardından,
İnan beni paslı mermiler vurdu sırtımdan,
Binlerce keskin biçaklar saplandı göğsüme anne.

Oluk oluk akan kanımı durduramadım,
İçim dışıma çıktı,bir harabeye döndüm anne.
Başımı artık kimlerin göğsüne yaslarım?
Acımı ,mutluluğumu kimle paylaşırım anne?

Kime dertlerimi anlatırım senin gibi?
Kime naz yaparım,bu acelecilik neden anne?
Bugün bayram,sana telefon da açamadım,
Oğlum diye seslenişini de duyamadım anne.

Ömrümün sonuna kadar duyamayacağım,
Sana hep hasret,hep bir eksik kalacağım anne.

Yüreğimde sızın,gözümde yaşın olacak,
Bu canım sana hep hasret,hep yanık kalacak anne.
Bu bayram da yollardayım,sana geliyorum,
Başucunda duaya,toprağını sulamaya,
Mezarında sana ağlamaya geliyorum anne.

OSMAN ÖZTÜRK..EYLÜL..2011
EKSİK SAYFA ŞİİR KİTABIMDAN..