Saat kulesi gidişine ayarlı
Yasta ellerimi bırakışına
Zeytin tanelerimde iki ateş böceği
Bağladığı karada arıyor yanık izlerini
Gelmezsen
Yangına fitil olup öleceğim..
Terine nişanladığım kanım aksın ki
Gözlerine usulca değip gideceğim…



Dramatik şovlar sergileniyor
O bir çift ela’nın büyüdüğü şehirlerde!
Yetişemiyorum ellerine…
Kırmızısından açmışım ittiğin çamurun içinde
Tomurcuğundan
Islanmış bir gülüm nihayetinde…



Kırlangıç sürülerine takıldı göç niyetlerim
Adımlarım ve ben gittim aslında
Kalan sadece gölgem adımlarının izinde
En siyahından…
Matemi taradım saçlarından
İpek tüllerden duvaklar örttüm
Yasımı yasak duvarlarına dokudum sessizce…



Yarayı okşadıkça dökülen kabuklarla dolu sesinde
Ah! Kalbim irinli bir yalnızlığın pençesinde
Penisilin dönüşün tedavi edemez!
Kangren olmuş yarayı
Çekilsin tırnaklarım göğsünden
Cürüm kadar nefesimle
Soluduğum da yeter üflediğim de…



Yar! Dilimde adın türkülenirken
Nasıl yaşanır bu yalnız şehirde
Lâl kesilsin sütten ağzı yanan dilim
Ki mayalanmış yoğurdu üfleyeyim
Asit salgılayan mideme
Verdiğin acılarda yeter…



Közlenmiş mangalda yakılıyor
Gün be gün çürüyen yüreğim…
Saçlarım rüzgâra asılı melankoli bugünlerde
Korkularımdan uyanışımla görüyorum
Tanrının işareti Ay, gülümsüyor yüzüme…



Restini gören bir kumarbazdı oysa
Aylak gece
O an’a dek ayaklarından prangalıydı!
Riyasından dökülünce rayihalı kelimelerin
Yandı perçeminden 19.000 kere
Ve sattı ruhunu iblis’e...


(...)


Söz meclisten içre
Uzağına dalıyor hep gözlerim
Hâlâ nefesini soluyorum özlemle
Bir bilsen varlığın göğü barındıran mavi
Dilimizde aciz hoş/çakal kelimesi…
Haziran gecesine diktim, gidişinin yangınını

Her an öldüm…

Her an… 20.000 kere

Biz
Sürçü lisan eyledik aşk’a
Kanı donan heykelin bağrında gizsin artık
Bilesin…


Neşe CÖMERT...
nick: zen..