Kahramanmaraş’a acı bir haber geldi
Eniştem acı haberin hemen verdi
Bu haberin can evimden vurdu
Ben öleydim canım babam.

Yetiştirin beni hastaneye demiş
Öleceğini sanki rüyasında görmüş
Söylemeyin oğluma üzülür demiş
Ellerini öpüp helâllaşaydım babam.

İşte geldim yanına baksana bana
Can evimde vuruldum kanıyor yara
Boynu bükük yavruların kaldı yuvada
Ben öleydim canım babam.

Komşular toplanmış senin başına
Evlatlarım gelsin demişsin yanıma
Dul koydun eşini sen tek başına
Dağlar yol vermedi geleme dim babam.

Bir gün olsun hatırımı kırmadın
Felek vurdu bende bir gün gülmedim
Son görüşmemiz oldu bir daha görmedim
Yavrularını kime emanet eyledin babam.

Yavruların ağlaşır boynu bükük dururlar
Yanında olmayınca ölümünü bende bilirler
Alkanlar içinde cenazesini yıkayı verirler
Hakkını helal eyledin mi canım babam.

Acilen alıp hastaneye götürmüşler
Doktorlar bakıp ümidini kesmişler
Fakir diye ilaçlarını bile vermemişler
Yıkılaydın Afşin eli ben öleydim.

Düşmüş tek başına eczanenin yoluna
Kurban olayım Selvi boyuna eline
Verde gideyim ilaçları nazlı yârime
Paran kadar ilaç veririm demişler.

Eczacı çaresiz dertlere sende düşesin
Yıllarca yatalak yatıp sende şişesin
Kendi mezarını kendin elinle eşesin
Babamın ölüm sebebi sensin eczacı.

İnsanı kurtarmak için can bağışlıyorlar
Adam elde gidiyor yavrular ağlaşıyor
İlaçları paran yok diye vermeyip savuşturuyor
Yuvan başına yıkılaydı cani eczacı.

Eczacı ilaçları vermeye mecburdun sen
Çünkü Kore gazisiydi benim babam
Para soramazsın hakkın yoktur buna
Seninde yavruların yetim kalsın eczacı

Çok acı bir haber geldi şanlı Maraş’a
Ecel ile girmiş amansız savaşa
Azrail hemende gelmiş görüşe
Çaresiz kaldım yetişemedim babam.

Evlatlarım yetişsin demiş anama
Yalvardım demedin durumunu ana
Doktorlara sordum çareyi kesmişler
Yetişemedim babama kanlar kusmuş.

Cenazesini yıkadım kanlar içinde
Öyle bir acı ki çıkmaz hiç içimde
En büyüğü vardır yirmi yaşında
Azrail gelme den yetişemedim babam

Annem resmini almış hatıra diye saklar
Çocuklar babamız gelmedi diye bekler
Haber salmış hemşireye serum takmıyor
Ruhunu teslim eylemiş beni bekliyor babam.

Yollar uzak çaresiz kaldım burada
Evlatların var baksana gurbet ellerde
Yetim koydun bizleri yıkık yuvada
Yuvası yıkılan kuşlar gibi kaldık babam.

Dostların toplanmış senin başında
En küçüğü vardır daha on yaşında
Hata bırakmazdın sen hep işinde
Yurdunu yuvanı bırakıp gittin babam.

Görenli’m ağlayıp gözyaşların aksada
Acılar köz olup yüreğini hep yaksada
Eğer sonsuzluk yoluna göndermekse
Allahtan gelene boynum eğiktir babam

Tahir Görenli
29.10.1992