Göğü dokurken
Sineleri okurken
Acıların duyamayacağı bir frekansta uçuşuyorlar
V Kuşları
Onlar ki nakkaş kanatlılar…



Oradaydık işte,
Biz ki kelime oyunlarıyla büyüdük
Küçücük ormanlarımızda


Her çığlığımızı nimet bildik yine de
Yine de heder olmasınlar diye
Çarşaf serdik çığlıklarımızın altına
Büyük balık küçük balığı yer demedik hiçbir zaman
Nokta koymadık hiçbir çiçeğin gübresine
Büyüsün büyüyebildiği kadar dedik
Oradaydık
Cümlelerin yedi kat altında ve yedi kat üstündeydik çünkü
Okumayı o kırılgan yankılarla söktük çünkü
Fısıltılarımız hep sökülürken



Oradaydık
İkirci cinnetlerimiz istedikleri tavizi alamazken bizden
Hep açık bıraktım ormanımızın kapısını
Ne farsa filizlenen
Filizlenecek
Filizlenmiş
Girsen içeri diye
Çünkü oradaydık
İdam sehpalarımızın bir ayağı kırıkken
Uzaklaşırken yine ve hep rahimlerimizden



Oradaydık işte
Bir kuşlar mucizesinin daha ferinde
Bir kuş gibi aziz olmaya çalışırken hepimiz
Yalpalasak da incitmeden bulutları
Ve tüm bulutsu duyguları
Çünkü herkes biliyor ki
Biz kimsenin kuşuna kış demedik
Üşümesinler diye coşkularında



Oradaydık
Onlar gibi ketum bir kalabalığın soluğunda
Çizilmiş ne kadar kuş varsa canlanırken
Ruhumuzun önünde



Oranın göğünde idik
Maviye yapışıp kalmış kuşların gagasında
Elimizde koca koca cemreler
Uçabilen her ruha düşürmeye çalışırken



Oranın yükseltilerindeydik
V Kuşlarını süzerken tenimizin olgunluğunda
Yeni bir gezegene kanatlanırken V Kuşları
Hepsinin göğsünde kavruk bir gül
Baharı pay ederlerken yazgısı eksik kalanlara
Oradaydık
Yamaçlarımızda ay büyürken
Bir kez daha
Biz onlara hayran
Onlar
Uçmalara…


Oktay Coşar