Küfemin içinde ılık bir kasım gecesi
Şimdinin içinde buğulu bir sure
Kıdemli acılarım bile pek keyifli
Şekerleme yapıyorlar ruhumun kirişlerinde
Kirli çıkılarım umarsız
Belki de bugün
Yeryüzü gamsızlar gecesi



Kıssadan hissemin önüne bir sözcük atıyorum
Nasıl da şımarıyor kerata


Kendimi bir zamir gibi hissediyorum
Kişileşmiş bir kisve gibi


Bir kitabe havasındayım bu gece
Bilmiyorum
Belki de kitabına uyduruyorum sancılarımı



Küçük sesli uyumum biraz uyumsuz o kadar
Dilimin tansiyonundandır
Düşündükçe cümlelerim kararıyor
Ama nankör değilim
Çok düşünü yedim onların



Biraz da küfürü basmak istiyorum aslında
Külahları değiştiklerime



İyi işte
Gece lütfetmiş
Karanlığını bırakıp da gelmiş içime
İyi bu loşluk
Lüle lüle bir dinginlik

İyi
Derinimdeki umutlar
Salt çoğunluğu sağladığına göre
Toplantımıza başlayabiliriz arkadaşlar
Nasıl olsa muvazzaf düşkünüz



Muzip bir papatya
Vazosunda beyaz değilmiş gibi davranıyor
Yaprakları kıkırdıyor
Belirsizlikle bir takas
Komik çiçek



Mübarek hissiyatlarımı sınıyorum bu gece
Bir müddet müdaviyim “La vie en rose” un
Bir süre nemliyim atmosferimde
Ön sezilerim tavan arasında
niyetliyim
ön ayak olmayacağım karanlığıma



Israr etmeyin yağmayacağım
Kasırga kalmadı elimizde
başka kapıya
Yalın bir tadilat zamanındayım
içimde fırsat bulup da
uğrayamadığım yerlerimde


Üstüme gelmeyin kapalıyız dedik ya
Bunca ısrar griyi uyandırır
Yokuz kardeşim
Yarın gelin…




Oktay Coşar