acaba, fark ettiklerimizi, farkında olduğumuzu, farkında olduklarımızı insanlara hissettirmeli miyiz? yoksa işleyen bilince rağmen bir safdil gibi görünmeye ısrarla devam mı etmeliyiz? biliyor musun sylivia, insanlar en çok ruhları çıplakken görünmekten korkarlar! ruh çıplaklığı beden çıplaklığına hiç benzemez; bu onlar için en utanılası şeydir. bu yüzden insanlar ruhlarını kostümsüz bırakmazlar...
cinsel hislerin nasıl da etkiliyor seni! merak ediyorsun, bu duygunun sırlarını, sınırlarını, bu enerjinin nasıl olup da bedene egemenliğini ilan ettiğini, seni çaresiz, güçsüz, iradesiz bıraktığını... evet, biliyorum, hiç ses etme! bu bir savaş, kaçınamadıklarınla, kurtulamadıklarınla, tutkularınla, zaaflarınla, duygularınla, kendinle savaş! ah, sylvia, aslında ne kadar güçlüsün!

Ah sylvia
sokakta geçerken kadınlara salyası akan erkekler
neden bir resimin estetiğine tahammül edemezler....

Yazarlık içsel özgürlüktür...
Resim müzik edebiyat insanın kendini özgürce ifade edebilmesidir.
ve şiir ve ben ve edebiyat defterindeki sayfam özgürüz ve herkes özgür
benden farklı zihniyetleri yargılamam yadırgamam onları anlamaya çaılışırım...
Zihniyetinize bir yorumum yok!!!