Varımı yağmaya verip
Yokluğu eğnime vurdum
Düştüm yollara düşe kalka gider oldum
Attım gönülden varları
Çözdüm bağlarını
Düştüm yokluğa yele verip gider oldum
Yaşadığım bu uzun öykümü
Her daim malım mülkümü
Yokluk pazarında yok Satarak gider oldum.

Sırtımdaki tüm kamburları
Ardımdaki kaypak yalburları
Ay ışığını avucumda tutarak gider oldum
Benim diyen oğul kız evlat
Diken ve güldeki heybet
Sevdaya salarak HEY HAAAT gider oldum

Aldım azığım sırtıma sardım
Üç metre iki arşın kazdım
Düştüm içine yanarak kül olup gider oldum
Harmana koydum iyi kötü
Beyaz kefen olur mu ütü
Selam eyledim dosta ağlayarak gider oldum.