1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1018
Okunma
hayat tepeden bakardı bana
gürlek kahkahalarla
inadına hırçındım
bu dünyada
bir çocuğun
inlemelerini duyardım
zabıtalara
haykıra haykıra
ve kışın yayıldığı
soğuk gecede
bir tek ezgi söylerdim
okyanusa ve sonsuzluğa.
Bir deklanşöre
sığmaya hayat
bana
inadına inadına
ifşa ettirirdi
beni bana.
Bir ürperti duyardım
çağdaşça
ve daha çağdaşça
kaybederdim kendimi
ve dahi kalemimi.
Artık kalemim yok
öfkelerim derin
hislerim yoğun
fakat kesik
oysa
sineklerden uğultu
hatta
kelebekten ezgi
peydah eden hayat
tepeden bakardı bana
gürlek kahkahalarla
25 EKİM 2011
Şiirin sahibi
Cevap Yaz