Saflık,
dudaklarımdan öldüren
Krizantem çiçeğiydi.
Ben dudaklarındaki saflığı
hissedebilmem için

Hayat karşımdaydı
dudaklarına çikolata bulaşmış
göğsünde çürük pembeleriyle.
Her ne kadar
banka kapısında sabahlayan
sümüklü bir çocuk olsa da.

Beni hayat imbiğinden geçiren
saatimin kösteğiydi.
Beni hayatta tutan şeyse
şemsiyeme dokunan
pıtır damlacıklarıydı

Penelop ise bitiremezdi beni
Gördesle öre öre.
Grifonlar cenazemi beklerdi
dolunaya taşımak üzre.
Oysa ölüme layık olan
Jezebel değil midir?

ölmem ben Rea!
sen semayı taşıdıkça

Ama ne olur sorma bir daha
Kibele mi saf İnanna mı diye

Cevap veremem Rea
gözlüklerim çünkü
bana yalanda

Ben ancak
Salyangozdan merdivenler tırmanır
Üfürüğümle güvercinler açarım

Hayat
bakma bana kelebekten gözlerle

Kart saçlarıma sırma sürsen de
bu beden hep
Saflığın peşinde
.
.
...