Yeleleri aşk kokan tan yeri aydınlığı renginde atlarıyla,
yeşil bereleriyle geldiler:
Ağalar, efendiler!
Güzel günler, gelecek!
Ati bizim olacak, yıllar yüzümüze gülecek
dediler…
Ömrü kelebek kadar olan atlarıyla,
karanlıkları tan yeri aydınlığına
döndürmeye gittiler.

Kıyameti yeryüzünde aramayınız!
Bir baba için kopmuştu evladına bayram-
harçlığı veremediğinde kıyamet!
Atlılar dörtnala koştular karanlığa,
aydınlattılar, günü döndürdüler
ve öldüler kelebekler!

Hayatın kap-kaçına uğradı haklar, özgürlükler
ama biliyoruz, biliyoruz…
Nice zamandır görünmeyen atlılar yine gelecekler!
Geldikleri coğrafyadan bizlere de özgürlük,
ati, güzel günler getirecekler.
Bayram harçlığı verecekler çocuklara
fakat
Çocuklar anasını becermeyene baba demeyecekler!
Yıllarca baba dedik devletimize, bu kahır, bu zulüm,
Bir kereliğine de olsa bizi de götürün özgürlüğe atlılar,
Kan renkli gül, topraklarımızda ölüm kokuyor
ölüm…