Temmuzun ikisi, yıl doksan üç; sıcak mı sıcak,
Pir’imin eli Sivas’da otuz üç can yanıyor, yer Madımak...
Işık, ışık aydınlatıyor karanlığı yiğit caların Alevi.
Kudurmuş mahluk yobazlar saldırıyor, yakıyor canevi,
Nerede görülmüş, Hangi Tanrı buyruğu insan yakmak?
Sen onları yakmadın, onlar şehidimizdir, bilesin ahmak!
Salyalar saçarak saldıranlar bilmem kimin köpeği?
Onlar yanmadı bilesiniz, yaşatıyor milyonlarca yiğit yüreği.
Bizim tohumumuz sevgi, kardeşlik, isanca barış ile yaşamak;
Siz ki karanlığın yezidleri, şeytan yanaşmaları gerici korkak,
Bizim yolumuz Ali, Hasan, Hüseyin ile Erenlerin Cemevi,
Siz ki babası -sahibi belirsiz, dinsiz- imansız Hızır Paşa itleri...
Madımak yanmadı, ağıtlar söylenmedi, Canlar yaşıyor bize bakarak,
Siz Cehennem köleleri, yaktınız mı sanıyorsunuz Madımak?
Karanlığı yok edecek, Aydınlık yüzlü binlerce geliyor Alevi.
Dünya lanetliyor, Tanrı lanetliyor; Ali Lanetleyecek hep sizleri.
Ali Bektaş / 12 Kasım 2011 / Ankara