Benliği mi aşk’ın seline, dostluğun gölgesin de adadım
Çözülemez sandığın yürekte, içinde vefa akan sevdandım…



Dayanılmaz oldu artık, gönlümün hicranları
Alev olup yakan aşk’ı, yıkarak gideceğim
Sığmaz oldu vefasızlık, kopuk kaldı anları
Varlığımı sen yok saydın, el de gün edeceğim
Bil ki kendi’mi aşınca, kopuşta yiteceğim

Duygular selin altında, kapılıp göçeceğim
His yumağım da karışmış, kördüğüm batağında
Lebinden akmıyor balın, ağu’mu içeceğim
Gönlünün batağı çeker, kahirin atağında
Bil ki kendi’mi aşınca, yanışta biteceğim

Nefsinin derdi bitmiyor, isteminde boğuldum
Güvenin ipi de kopmuş, yalpa yapar bedenin
Vefa nedir bilmezsin ki, hep koşmaktan kahroldum
Derin ve giz vuruşuyla, can yakar serenin
Bil ki kendi’mi aşınca, kuşlukta göçeceğim

Gururun dağ gibi burnu, inmez ki dindiresin
Kibir’in yollardan çıkmış, kıl’ı bile aldırmaz
Ömrümü ömrüne verdim ki aşk’ı sindiresin
Allah için merhem olup, dost elini bandırmaz
Bil ki kendi’mi aşınca, akışta gideceğim

Sevgin korlu duman oldu, bahtımı güldürmedin
Yel olup estin ömrüme, yön nedir bilemedim
Vebale girdin haince, ateşim söndürmedin
Kalbin dostça sarışta, ruh da şevk göremedim
Bil ki kendi’mi aşınca, kaçışta güleceğim…







(10.11.2011)AZAP…








DOST NAĞMELERİ;


Nefsin derdi bitmez ki, gölge gibi takipte
Onunla mücadele en büyük savaş elbet.
Kısacık şu hayatın bir ucundan çekipte,
Mesafeler azalmaz tırtılca yavaş elbet..........İSMAİL SÜKLÜM