İblisin bile baş kaldırdığı bir ülkedeyiz.



Gözlerini kapatıp, iki parmak arasından bakıyor.
İblis’ in parmak araları utancından kapanıp duruyor ara sıra.
Kadınların dövüldüğü bir medeniyet kurulmuş ülkeme, güm, güm, güm.


Ay tutuluyor birdenbire,
Peşinden nefesler tutuluyor bütün şehirde, tüm gece vakti...
Göklerden yıldızlar düşüyor kendiliğinden, pat, pat, pat.


İçlerinde insanlık kalmamış,
Yerine barbarlık doldurulmuş...
Dıştan görünen, ruhları yok olmuş bomboş insan kılıfı, puf, puf, puf.


Dualar, sevmeler bırakılmış,
Üstelik, doğuran eller de hep o barbarların üzerinde...
Küfre başlamış kırılası eller kadınlarımıza, of, of, of.


.
.

ve

Şimdi hayatın sıfır noktasındayız,
Her darbede yine, yeni bir yıldız kayacak.
Dünyaya yeni bebekler gelecek, ay yeniden tutulacak...


__Mutlu kadınlar izlerken, mutlu bebekler gülecek__
__Bazı yıldızlar parlarken, bazıları sönüp gidecek__
__Mevsimler, ömürden alıntı yaparak durmadan değişecek__
__İblis kendisine gelip parmaklarını açıp bağıracak__


Yeter çektikleriniz diyecek... Hadi kadınlar hareket vakti, benim ülkeme gidiyoruz.

.
.

Ülkemin kadınları, bizim kadınlarımız,
Dayak yemektense,
İblis’ in koluna takılıp gidecek, (razı olup ) rap, rap, rap.

MG__