Hocam şiirsel yorumunuz için teşekkür ederim. Büyük bir vefa örneği sergilediniz. Benim için burada olmak için herhangi bir sebep kalmadı. Bir arkadaşımla bazı meseleleri konuşurduk. O derdi ki İskenduran'a döneceğim. Evimin bahçesine oturup ayağımı ayağın üstüne atıp çayımı içeceğim. Beni ilgilendirmez vatan millet meseleleri. Okumaya karşı soğukluğu olan bir millete yapacak bir şey yok. Eğer gidersen kimsenin hiç bir şeyine karışma. Boş ver. Kendini üzme boş bir millet için. Keyfine bak demişti. Şimdi haklı olduğunu düşünüyorum. Kararımda arkadaşımın düşüncesi istikametinde.

Sadece manevi dünyam önemli. Zaten şiirlerde bu anlatılıyor. Şahsıma ve şiirlerime karşı bir antipatilik olduğunu biliyorum. Doğru söyleyenin dostu olmaz. Makale ve denemelerimi sildim. Şimdi tek tek şiirlerimi siliyorum. Bana zaman israfı, şiir yaz, resim bul ve oku. Hepsi neredeyse bir saatimden fazla sürüyor. Kim için bu zahmet. Bana bir karı yok. Zamana hayatım boyunca değer verdim. Onu israf edemem hocam.

Sanal dünya insandan ahlakı alıyor. Saygın bir şair olabilmem için buradan gitmeliyim. Manevi yönden de kayıp yaşamak benim için iflas demektir. Gördüm ki sitelerde, şiirden başka olaylarda vuku buluyor.

Ayrılma nedenlerimden biri de budur. Ortam çok kötü ve çok tehlikeli. Bu siteden iki dostum kaldı: Siz ve Gamseli hanım. İkiniz de çok değerli insanlarsınız benim için.

Size çok teşekkür ediyorum. Bana hüsn-ü zan ile teveccüh ettiniz. Şiire Vedayı inanın sizin verdiğiniz destekle bitirdim. Yorumlarınızı tekrar tekrar okudum. Bana moral oldu. Şiirimde manen emeğiniz var. Allah razı olsun.

Sevgi ve selamlarımla