Devir kör bir bâtıl
Zaman anlamını yitirmiş
Paslı zindan
Cahillik sokaklar boyunca kusulan
Kuklalar adım başı
Tapılan
Bastığın toprak değil
Bir kız çocuğu göğsü
Buram buram ihanet kokan
Baba der sarılır parmağına
Lakin gözler kör
Yürekler sağır
Düşmüştün bağrına çağın
Kurşundan daha ağır
Bükülmüştü omuzların
Bu yük ağır mı ağır

Ses buldu sesin
Yola düşme vakti, biat tamam
Tufandır günü, geceyi kuşatan
Ebu Leheb’dir yola pusu kuran
Menzil arkadaşı
Ardından odun taşıyıp duran
Leş toplayıcılar döküldü yola
Kuruluverdi dar ağaçları
Körelen vicdanların meydanlarında
Ve yayıldı ışık
Bedevi ruhların karanlıklarına.

Bir yetim elinde bir avuç muştu
Serpti durdu gecenin sessizliğinde
Yeşerip boy verdi
İman dolu göğüslerle
Bu dava yükseldi omuzlarda
Boy verdi Medine’nin sokaklarında
Nihayet geldi beklenen gün
Gelince ilahi emir
Kuklalar devrildi bir bir
Serildi yere asırlarca süren
Cahiliye denilen o köhne devir..