Hani o hep bahsettiğim fare var ya
Hani o karmaşık yollarda çıkış arayan
Gözlerindeki korkuyu sırtında taşır ya
Şimdi hem korkuyor, hem ağlıyor
Korkudan mı ağlıyor
Kırıldığından mı bilinmez
Çökmüş dizlerinin üzerine
Labirentin en karanlık yerinde
Düşünüyor…
Sevmek korkutmak mı?
İlgi ürkütmek mi?
Yanlış nerede?
Fare medet umduğunu korkutur mu?
Medet umduğu tanımıyorsa korkar, haklıdır…
Oysa onun kalbi korkudan küçük
Ürkütmek ne haddine
Derdi sıcak bir ten
Bir umut
Belki birkaç tatlı söz
Y a da
Kim bilir
Belki söyleyemediği birçok şey…
Korkma!
Ürkme!
Onun kalbi zaten bu korkudan durmak üzere…

“Küçük fare korkutmuş bilmeden tutunmaya çalıştığı yüreği, şimdi eli ayağı titriyor. Korkarken korkutmuş bilmeden. Hayreti; Sevdayı hiç bilmeyen, tanımayan yüreğe. Melekler öpsün ki o yüreği, korkusu soğusun“

07.11.2011
DİLA EMRAL AYDIN