Yüce Kurânʼla bitti muhteşem şeb-i şiir
Fakat hâlâ hâkimdi, sözlerindeki sihir

Program biter bitmez dağıldı misâfirler
Yemekhâneye indi sahur için şâirler

Salonda hep Sonerʼi aradı Durak Yiğit
Hiç bırakmayacaktı onu bulduğu vakit

Fakat bulamadı ki Sonerʼi hiçbir yerde
Âdeta sırra kadem, bastı vakt-i seherde

Onu bir daha gören olmadı bu âlemde
Eşini ve dostunu, silmişti bir kalemde

Riyakâr şu dünyaya, kırgındı kırık kalbi
»Gerçek« şiirin yoktu dünyada hiç tâlibi

Emeği takdir etmek, şahsiyetin şerefi
Ayıramayanlar çok, inci ile sedefi

Her hasedin hasadı, rûhî bir hezeyândır
Takdiri terketmekse ancak akla ziyândır

Şâir hiç hased etmez; bilakis gıbta eder
Yoksa mürekkepleri, olur vallahî heder

Şiire bunca emek, vermez bir dilim ekmek
Bu yüzden boşunadır uğruna çile çekmek

Âkifʼim Safahatʼı yazdı da ne oldu ki
Onu okuyan insan ya birdir ya da iki

Soner bu ,,Vedaʼlarıˮ ahde vefadan yazdı
Günümüzde bunları, anlayan insan azdı

Şimdiki nesil için yazmadı ve de yazmaz
Kültürsüzler için de keyfini asla bozmaz

Sermedî şâirleri, anmaktı tek gâyesi
Bir inkisâr-ı hayâl oldu işten pâyesi

Hevesi hiç kalmadı, artık edebiyata
Ne beyit yazacaktı ne de bir iki kıta

Beş yüz altmış şiiri keyfe hayli kâfiydi
Bir şâir olmasına, bu sayı çok vâfiydi

Şiirlerini tenkid ve takdir tarihindir
Zaman istikbâlini söyleyecek kâhindir

Karar hakkı halkın ve ehl-i edebiyâtın
Tek onlar söyleyecek kıymetini ebyâtın

Elveda dostlar ve Edebiyat Defteri!
Artık burası değil şâir Sonerʼin yeri

Soner ÇAĞATAY (17:48) 6 Kasım 2011 / Wuppertal / Almanya

Kelime:
ebyât: beyitler