3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1193
Okunma
Bize de bakanlar vardı aslında,
ama görmeden.
Hep kendi içlerine doğru bakanlar düşüyordu
aynamızın en kırık noktasına .
O yansıma da bizi de sevdiler .
Ama severken bile
kendilerini mutlu etmek adına sevgiliydiler.
Sarılırken kendi içlerindeki üşümüşlüğü
ısıtmak için sardılar bizi.
Hep boşluk doldurduk
siyahlarımızı örttüğümüz mutluluk maskelerimizle.
Sonunda maskelerimiz yapıştı
elimize yüzümüze.
Hiç bir maske örtemezdi oysa
içimizdeki unutulmuşluğu.
Yarım kalmışlığın gölgesindeki o siyah irini.
Hiçbiri değ/e/memişti içimize.
Acılarımızı görmesinler diye
umut balkonlarımızda giyindiğimiz maskelere.
Hem zaten değmezdi ki
mutluluk oyunlarıyla gözleri bağlı kör/ebelere!
Gülşen Mavi
Cevap Yaz