Acımasız olan bu hayatta babam çok mücadele etti bir parça ekmek için
Evde bir sıcak çorba pişsin diye çok kişinin ağız kokusunu çok ama çok çekti
Benim babam bir çerçiydi at arabasıyla köylerde eşya satar yaşlı haliyle
Çocuklarını sevindirirdi, benim babam çok disiplinli evlatlarını ayır etmezdi

Bir avuç sevgiyi bile paylaşırdı benin babam vay zavallı gariban babam
Benim babam yoksulluk için de bizi büyüttü hasret kaldı babama bir dürüm ciğer yesin
Bir gün sordum babama ufacık bir çocuk olduğum halde aklıma geldi ne den bu kadar
Çalışıyor sun diye bu devir çok zalim çok acımasız be oğlum diye cevap verdi

O an anladım ki babamın ne demek istediğini paran varsa dostun çok paran yoksa
Kıymetin yok paranın açamayacak kapı bile yok olsun parasız sız ama şerefliyiz
Dediğim de şeref dediğin bile cepte yatar cebinde olan paran şereften yana
Babam bu dünyadan göç edince ben de biraz yetişince anladım o zaman babamı

Hayallerim ilmek ilmek söküldü babam ölünce yetim kaldım boynum büküldü
Bu acımasız hayatın içinde tek kaldım çektiğim acılar yüzünden saçım tel tel döküldü
Bir zaman o gençliyim ziyan oldu geri gelmedi bu hayat bana bir ders oldu
Akşam olunca herkes döner yuvaya ümitlerim buhar oldu gitti havaya

Zavallı bedenim sıcağa hasret üşüyorum baba toprak susamış yağmura
Sana susadığım kadar yorgunum sen gittikten sonra be güzel babam
Takatten kesildi dizlerim eridi gitti bu genç bedenim üşüyorum
Üşüyorum kimse yok sen gittikten sonra yanımda be babam kimsem yok

(ŞAİRURFALI)